Bilişim teknolojilerindeki gelişme ile birlikte çoğu kuruluşta eskiye oranla çok daha fazla veri üretilmeye başlanmıştır. Söz konusu veriler, kuruluşların normal günlük işlemlerinde kullanıldığı gibi üst düzey karar vericiler tarafından da yoğun biçimde talep edilmektedir. Özellikle üst düzey yöneticilerin, yönetimsel anlamda doğru kararlar alabilmeleri için ham verilerden türemiş iyi bilgilere ihtiyacı vardır.
Kuruluşlar kendi bünyesindeki tüm verileri bilgisayar ortamına aktarmaya başladıklarından, bunun sonucu olarak geleneksel veri saklama ve işleme tekniklerinin artık yetersiz kaldığı gözlemlenmiştir. Bu noktada veritabanı kavramı devreye girmiştir. Veri, bir veritabanında depolandığında etkin bir biçimde yönetilmektedir. Veritabanları, bilgisayar dosya sistemlerinden geliştirilmiştir. Bu noktada dosya sistemi özelliklerinin anlaşılması önemlidir. En basit anlamda veri, işlenmemiş ham bilgilerdir. Bilgi, verinin belli bir anlam ifade edecek şekilde düzenlenmiş halidir.
Hem donanım hem de yazılım alanında pek çok değişim ortaya çıkmıştır. Bu değişim, kuruluşların ve kişilerin gereksinimlerine daha iyi cevap verebilmek amacıyla ortaya çıkmaktadır.
Pek çok kuruluşta eskiye oranla çok daha fazla veri üretildiğinden, geleneksel veri saklama ve işleme tekniklerinin yetersiz kaldığı gözlemlenmiştir.
Veri saklama birimlerinde depolanan veri topluluklarına “dosya” (file) denir.
Kuruluşların muhasebe, satış, üretim, stok ve diğer tüm faaliyetlerinde üretilen veri hem güncel işlerin yürütülmesi hem de yöneticilere alacağı kararlarda destek sağlamak üzere, belirli yapılarda ayrı dosyalar biçiminde depolanabilir. Bu söylediğimiz geleneksel, yani klasik dosya sistemlerini kullanan kuruluşlar için geçerlidir. Veritabanı sistemlerinde ise veriler daha farklı biçimde, tablolar biçiminde tanımlanır.
Aşağıda basit bir klasik dosya sistemi görülmektedir.
